3. امام حسن مجتبى عليه السلام الگوى انفاق‌

انفاق وجود و كرم را بايد از خاندان جود و كرم حضرات معصومين عليهم السلام آموخت.

مرد عرب فقيرى خدمت امام حسن مجتبى عليه السلام رسيد و عرض كرد: هر چه داشتم هزينه زندگيم كردم و اكنون هيچ چيز ندارم تا شكم گرسنه زن و فرزندانم را سير كنم. تنها چيزى كه برايم باقيمانده و آن را به هر كس نمى‌فروشم، امّا شما را شايسته عرضه آن دانستم آبرويم است. آن را در معرض فروش گذاشته‌ام تا با پول حاصل از آن شكم زن و بچه‌ام را سير كنم. امام عليه السلام صندوق‌دار خود را فرا خواند و فرمود: چقدر پول داريم؟ عرض كرد: دوازده هزار درهم. فرمود: آن را به اين مرد فقير بده كه من از او خجالت مى‌كشم. عرض كرد: چيز ديگرى براى هزينه‌هاى خانه باقى نمى‌ماند. فرمود: آن را بياور تا به اين نيازمند بدهيم و نسبت به خداوند حسن ظن داشته باش، جبران خواهد كرد. صندوق‌دار دوازده هزار درهم را به امام عليه السلام داد. امام آن مرد فقير را طلبيد و پول را به او داد و از او عذرخواهى كرد و فرمود: ما حق تو را نداديم، لكن به مقدارى كه در اختيار داشتيم داديم، سپس فرمود:

اين مال كم را بگير و اين‌طور فكر كن كه آنچه را (براى روز مبادا) ذخيره كرده بودى نفروختى و گويا ما هم چيزى از تو نخريديم. [1]

اظهار ادب به محضر بزرگان دين، و توسّل به ذيل عنايات حضرات معصومين عليهم السلام كار خوبى است، امّا كافى نيست. بايد از اعمال و رفتارشان سرمشق بگيريم و به نيازمندان از اقوام و فاميل و دوستان و آشنايان و همسايه‌ها

[1]. منتهى الآمال، ج 1، ص 265.