مسأله 54- به سيّدى كه دوازده امامى نيست نمى‌توان خمس داد و همچنين به كسى كه واجب‌النّفقه است، مثلًا انسان نمى‌تواند به همسرش كه سيّده است خمس خود را بدهد، مگر اين كه آن زن ناچار باشد مخارج اشخاص ديگرى را كه واجب‌النّفقه مرد نيستند بپردازد.

مسأله 55- احتياط واجب آن است كه سهم سادات را از خود آن مال و يا از پول رايج بدهند، نه از جنس ديگر، مگر اين كه جنس ديگر را به مستحق بفروشد سپس بدهى او را از باب خمس حساب كند.

مسأله 56- سادات فقيرى كه مخارج آنها بر ديگرى واجب است اگر آن شخص نتواند خرج او را بدهد مى‌توان به او خمس داد، مثلًا زن سيّده‌اى كه شوهرش قادر به اداره زندگى او نيست مى‌تواند خمس بگيرد.

مسأله 57- بنابر احتياط واجب سادات نمى‌توانند بيش از مخارج يك سال خود را از خمس بگيرند.

مسأله 58- در صورتى كه سادات فقير نياز به سرمايه‌اى براى كسب و كار داشته باشند مى‌توان از باب خمس به آنها داد (البتّه به مقدارى كه نياز زندگى آنها را تأمين كند).

مسأله 59- هرگاه سهم سادات بيش از نياز سادات باشد بايد آن را به مجتهد عادل داد تا در مصارف ديگرى كه صلاح مى‌داند