ابزار توليد چه حقى دارد؟

بيائيد واقعيت‌ها را فداى شعارهاى فريبنده چپى‌ها نكنيم!

بحث در اين بود كه آيا «ابزار توليد» حق عادلانه‌اى از درآمد و محصول كار دارد يا نه؟ گروهى آن را انكار مى‌كنند و دلائلى دارند كه دو نمونه آنرا قبلًا خوانديم و نارسائى آن را مشاهده كرديم. اكنون بدلائل ديگر آنها گوش فرا دهيد:

3- سومين دليل طرفداران عدم تعلّق چيزى از سود به ابزار توليد اين بود كه اين كار موجب بيكارى و كم كارى شده‌اى از افراد جامعه است چرا كه عده‌اى از افراد كنار مى‌نشينند و تنها سرمايه‌هايشان كار مى‌كند.

امّا آنها كه چنين مى‌گويند، تنها يك زاويه را ديده‌اند از اين نكته غافلند كه اگر ما حقّ ابزار را (حتّى بطور عادلانه) انكار كنيم بيكارى و كم كارى دامنه گسترده‌ترى پيدا مى‌كند، چرا كه بسيارند كسانى كه مى‌توانند با صرفه جوئى در مصرف سرمايهاى گرد آوردند و آن را بصورت دسته جمعى در يك مؤسسه توليد بكار اندازند.

فى المثل گروه زيادى هستند كه بصورت معلم و استاد دانشگاه و كارمند در تشكيلات مختلف آموزشى و ادارى بكار تمام وقت مشغولند كه با صرفه جوئى در مصرف مى‌توانند قسمتى از حقوق خود را ذخيره كرده و در مؤسسات توليدى بكار اندازند، چرا و به چه دليل ما جلو اينگونه فعاليتهاى مولد را بگيريم.

بعلاوه كار بايد در جامعه جنبه همگانى پيدا كند و ارتباط به نياز و ضرورت براى زندگى نداشته باشد و اين مربوط به نوع فرهنگ جامعه است كه چگونه كار را ترسيم كند و از آن يك وظيفه و جهاد بسازد، يا يك وسيله آب و نان. به هر حال انكار سهم ابزار امل ركود اقتصادى و فرار از هر گونه سرمايه گذارى بخش خصوصى است و اين خود عامل بيكارى و تورم و بالا رفتن مصرف است.