بهشت خيالى كمونيسم‌

طرحى كه كمونيسم براى جامعه انسانى ريخته، شبيه قصه‌هاى كودكان است كه قهرمانان آن سوار بر ابرها مى‌شوند و در يك لحظه از شرق عالم به غرب مى‌تازند و با يك اشاره، كوير سوزانى را به باغ تبديل مى‌كنند!

قبلًا لازم است مجدداً نگاه كنجكاوانه، امّا كوتاه و گذرا، به اصول‌ «كمونيسم» بيندازيم و تفاوتهاى آن را با «سوسياليسم» در نظر بگيريم و به كمك اين آگاهى، پروانه ورود به بهشت خيالى پيدا كرده، ساعتى به گشت و سياحت بپردازيم.

«كمونيسم» بعنوان يك سيستم اقتصادى داراى مشخصات زير است.

1- محوم مالكيّت فردى بطور كامل، هم در زمينه «توليد» و هم «مصرف» از ويژگيهاى كمونيسم محسوب مى‌شود كمونيسم طرفدار الغاى مالكيّت فردى در تمام زمينه‌هاست، نه تنها منابع توليد (اعم از زمين آب، معادن، كارخانه‌ها، كارگاهها، وسائل كشاورزى و ساير وسائل توليد) را از هر قبيل در ملكيت عموم مى‌داند، بلكه معتقد است، انه‌ها، وسائل زندگى، محصولات‌ كشاورزى و دامى و صنعتى نيز در ملك عموم مى‌باشد.

و از همين جا يكى از تفاوتهاى چشمگيرش با «سوسياليسم» روشن مى‌شود، چرا كه سوسياليسم مالكيّت فردى را فقط در «ابراز توليد» و «منابع توليد» نفى مى‌كند، ولى در زمينه مصرف، و فرآورده‌هاى صنعتى و كشاورزى مالكيّت فردى را بر اساس ميزان‌ «كار» محترم مى‌شمرد.

ولى كمونيسم در هيچ يك از اين دو مورد احترامى براى مالكيّت فردى قائل نيست و همه جا مالكيّت را از آن «جامعه»، يا به تعبير ديگر از آن دولت مى‌داند.

2- محو رابطه «كار» و «درآمد»- به اين معنى كه هر كس به مقدار توانائيش بايد كار كند، كم يا زياد، و به اندازه نيازش بايد بهره برد- كم يا زياد.

و به اين ترتيب رابطه‌اى را كه سوسياليسم ميان «كار» و «درآمد» قائل بود، و مى‌گفت: «هر كس بايد به‌