دورنماى سوسياليسم‌

در كشورهاى كمونيستى همه قدرتهاى اقتصادى و سياسى در دست گروه كوچكى متمركز مى‌شود و هيچگونه تضمينى براى جلوگيرى از خودكامگى و جاه‌طلبى آنها به زيان ملتها وجود ندارد!

دومين مكتب اقتصادى كه در جهان امروز، پيروان فراوان دارد «سوسياليسم» يا «سيستم اشتراكى» است كه در تمام كشورهاى باصطلاح كمونيستى حكومت مى‌كند؛ زيرا چنانكه بعداً هم خواهيم گفت كمونيسم واقعى كه مالكيّت فردى را در همه ابعاد الغا مى‌كند و دولت را نيز منحل مى‌نمايد تا كنون در هيچ نقطه‌اى از دنيا پياده نشده است آنچه در اين كشورها وجود دارد فقط سوسياليسم است.

به هر حال اين كلمه از ماده‌ «سوسيال» كه تقريباً مترادف‌ «اجتماع» است، گرفته شده و اشاره به مالكيّت اجتماعى مى‌كند.

سوسياليسم‌ بر پايه‌ چهار اصل‌ استوار است كه دو اصل آن اساس سوسياليسم را تشكيل مى‌دهد و دو اصل ديگر جنبه‌هاى اجرائى آنرا مشخص مى‌كند.

1- محو كامل طبقات‌ به وجود آوردن جامعه‌اى كه در آن اثرى از دو گروه «استثمار كننده» و «استثمار شونده» وجود نداشته باشد (دقّت كنيد منظور از طبقات چيست).

2- توزيع ثروت بر اساس اصل‌ «هر كس به اندازه استعدادش بايد كار كند و به هر كس به اندازه كارش بايد اجرت داده شود».

3- ملى كردن تمام توليد اعم از كارخانه‌ها، زمينها، آبها و معدنا و مانند آن.

4- به وجود آوردن رژيم‌ ديكتاتورى پرولتاريا و به تعبير ديگر «حكومت كارگرى».

حال كه اين اصول چهارگانه را اجمالًا شناختيم لازم است هر يك را جداگانه بررسى كنيم:

بدون شك اصل اول و دوم نه تنها چهره جالبى دارد، بلكه واقعيتى است كه هر فرد حق‌طلبى خواهان اجراى آن مى‌باشد.