برابر بدهى را به عنوان سود پرداخت مى‌كنند و باز هم اصل بدهى آنها سرجاى خودش هست!

يا در تمام عمر مجبور به پرداخت سودند و بدهى را به عنوان تنها ميراث براى فرزندان خود به ارث مى‌گذارند! اين است نتيجه نظام رباخوارى.

پشتوانه فرهنگ مصرفى‌

علاوه بر همه اينها، بانك‌هاى رباخوار پشتوانه‌اى هستند براى تقويت فرهنگ مصرفى از طريق ايجاد قدرت خريد كاذر، و استثمار و بهره كشى هر چه بيشتر و خطرناكتر، اما در يك شكل ظاهراً مردمى!

توضيح اين كه: نظام سرمايه دارى غربى كه نمى‌تواند هرگز به توليد مواد مورد نياز قناعت كند، و قسمت عمده فعاليت و درآمدش از طريق توليد محصولات غير ضرورى، و تجمّلى و لوكس مى‌باشد. بايد همزمان با اين توليد سرسام آور بازارهاى مصرف خود را نيز رونق بخشد.

از يك سو با تبليغات گسترده چنان صحنه سازى مى‌كند كه توده‌هاى مردم باور كنند كه اين فرآورده‌ها همه جزء ضروريّات زندگى است، و حدّاقل نشانه تمدّن و شخصيّت است و دليل بر برا از زندگى و افتخار!

و از سوى ديگر پول لازم براى خريد اين فرآورده‌ها را از طريق وامهاى نزولى در اختيار مصرف كنندگان مى‌گذارد، آنها هم شايد كلّى خوشحال مى‌شوند كه چنين امكاناتى در اختيارشان گذارده شده.

امّا نتيجه آن پر كردن خانه‌ها از يك مشت فرآورده‌هاى ماشينى گران قيمت و غالباً غير ضرورى است و سپس يك عمر زندگى اسقاطى! به طورى كه سر ماه هر چه بدست مى‌آورد بايد قسط بپردازد!

و آخرين رقم درآمدهاى خود را به نزول خواران مفتخوار كه در شكل تازه‌اى به نام بانكهاى تعاونى، و ... ظهور كرده‌اند بپردازد.