پس هر كس كه خدا را به چنين صفاتى معرفى كند او را با وجود ازلى ديگرى همراه دانسته و هر كس چنين كند او را دوگانه دانسته و هر كس او را دوگانه بداند براى او اجزايى قائل شده و هر كس او را مركب از اجزايى بداند مسلماً او را نشناخته است. 73

امام باقر عليه السلام، به يكى از ياران خود مى ‌فرمايد:

«خداوند يگانه و بى‌نياز است و يك حقيقت بيش نيست، از معانى مختلفى تركيب نشده است.» صحابى امام عرض كرد: جمعى از مردم عراق تصور مى ‌كنند او مى ‌شنود به غير از آنچه مى ‌بيند و مى ‌بيند به غير آنچه مى ‌شنود. امام عليه السلام فرمود:

دروغ مى ‌گويند. از مرز ايمان تجاوز كرده‌اند و خدا را به مخلوقات او تشبيه كرده‌اند. خداوند از اينها برتر است. او بينا و شنواست. مى ‌بيند به همه آنچه مى ‌شنود و مى ‌شنود به همه آنچه مى ‌بيند (يعنى سراسر علم و بينايى و شنوايى است). 74

كسى به امام صادق عليه السلام عرض كرد: شخصى دم از دوستى شما مى ‌زند ولى معتقد است كه خدا به وسيله‌ «چشم» مى ‌بيند و به وسيله‌ «گوش» مى ‌شنود و به وسيله‌ «علم» مى ‌داند و به وسيله قدرت مى ‌تواند (يعنى صفات او درست مانند صفات ماست).

حضرت خشمناك شد و فرمود: كسى كه چنين عقيده‌اى داشته باشد مشرك است و از دوستان ما نيست! خداوند ذاتى است سراسر علم و قدرت و بينايى و شنوايى. 75