و تمام نيروهاى هستى است كه هر چه در اين عالم هست از انسان و غير انسان، همگى از يك مبدأ و اصل ناشى مى ‌شوند. ناشى شدن نيروهاى هستى از يك مبدأ و اصل عظيم مثل نيروى لامپهاى چراغ است كه لحظه به لحظه از منبع عظيم توليد برق نيرو مى ‌گيرند، هر چند كه بايد توجه داشت اين فقط يك مثال است و از بسيارى جهات نارساست. 56

بايد توجه داشت كه اعتقاد به توحيد به معنى نفى استقلال است.

ما آزاد هستيم اما نه آزاد و مستقل به صورت مطلق. آزادى و استقلال ما هم از خداوند است چرا كه تمام هستى ما از اوست و هر چه در اين هستى داريم متعلق به اوست.

اين درست است كه هر كارى انجام دهيم از روى اختيار خود انجام داده‌ايم چه اين كار خوب باشد يا بد، اما در عين حال كارى برخلاف خواستِ خداوند انجام نداده‌ايم. از آنجايى كه او خواسته ما آزاد باشيم و از روى ميل و اراده خودمان عملى را انجام دهيم پس به كار بستن و استفاده اين آزادى نيز انجام همان خواست خداوند است و چيزى خلاف خواست او واقع نمى ‌شود.

بنابراين، با اين آزادى كه خداوند به ما داده است، سرنوشت ما در دست خودمان است. سعادت يا بدبختى ما به دست خودمان است.

ما مى ‌توانيم خوب يا بد باشيم، براى خود فضايل و رذايل اخلاقى كسب كنيم. در عين اين كه متكى به خداوند هستيم و يك لحظه از او بى‌نياز نيستيم افعال ارادى، نقش مؤثرى در تعيين سرنوشت ما دارند.

اين راه سوم و راه ميانه‌اى است كه درك صحيح آن احتياج به دقت و تأمل كافى دارد.