مى‌گويد: «اى كاش براى اين زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!» (24)

در آن روز هيچ كس مانند او عذاب نمى‌كند، (25)

و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمى‌كشد. (26)

تو اى نفس مطمئن! (27)

به‌سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است، (28)

پس در سلك بندگان خاص من در آى، (29)

و در بهشتم وارد شو! (30)

سوره بلد 90

به‌نام خداوند بخشنده مهربان (0)

قسم به اين شهر مقدس مكّه)، (1)

شهرى كه تو در آن ساكنى، (2)

و سوگند به پدر و فرزندش [ابراهيم خليل و فرزندش اسماعيل ذبيح‌]، (3)

كه ما انسان را در رنج آفريديم و زندگى او پر از سختى است). (4)

آيا او مى‌پندارد هيچ كس نمى‌تواند بر او دست يابد؟! (5)

به دروغ مى‌گويد: «مال زيادى را در كارهاى خير نابود كرده‌ام!» (6)

آيا گمان مى‌كند هيچ كس او را نديده كه عمل خيرى انجام نداده است؟! (7)

آيا براى او دو چشم قرار نداديم، (8)

و يك زبان و دو لب؟! (9)

و او را به راه خير و شر هدايت كرديم. (10)

ولى او از آن گردنه مهم نگذشت. (11)

و تو چه مى‌دانى آن گردنه چيست؟! (12)

آزاد كردن برده‌اى، (13)

يا غذا دادن در روز گرسنگى، (14)

يتيمى از خويشاوندان، (15)

يا مستمندى خاك نشين را، (16)

سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده‌اند و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى توصيه مى‌كنند. (17)

آنها اصحاب يمين و سعادتمندانند. (18)

و كسانى كه آيات ما را انكار كرده‌اند افرادى شومند. (19)

بر آنها آتشى است فرو بسته كه راه فرارى از آن نيست)! (20)