سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما قادريم، (40)

كه جاى آنان را به كسانى بدهيم كه از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهيم شد. (41)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل فرو روند و بازى كنند تا روز موعود خود را ملاقات نمايند. (42)

همان روز كه از قبرها بسرعت خارج مى‌شوند، گويى به سوى بتها مى‌دوند؛ (43)

در حالى كه چشمهايشان از شرم و وحشت به زير افتاده، و پرده‌اى از ذلّت و خوارى آنها را پوشانده است. اين همان روزى است كه به آنها وعده داده مى‌شد. (44)

سوره نوح 71

به‌نام خداوند بخشنده مهربان (0)

ما نوح را به سوى قومش فرستاديم و گفتيم: «قوم خود را انذار كن پيش از آن‌كه عذاب دردناكى به سراغشان آيد.» (1)

گفت: «اى قوم من! به يقين من براى شما انذار كننده آشكارى هستم، (2)

كه خدا را پرستش كنيد و از مخالفت او بپرهيزيد و مرا اطاعت نماييد، (3)

تا خدا گناهانتان را بيامرزد و تا زمان معيّنى شما را عمر دهد؛ زيرا هنگامى كه اجل الهى فرا رسد، تأخيرى نخواهد داشت اگر مى‌دانستيد.» (4)

نوح گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز به‌سوى تو دعوت كردم، (5)

امّا دعوت من چيزى جز فرار از حق بر آنان نيفزود. (6)

و من هر زمان آنها را دعوت كردم كه ايمان بياورند تا تو آنها را بيامرزى، انگشتان خويش را در گوشهايشان قرارداده و لباسهايشان را بر خود پيچيدند، و در مخالفت اصرار ورزيدند و بشدّت استكبار كردند. (7)

سپس من آنها را با صداى بلند به اطاعت فرمان تو دعوت كردم، (8)

سپس آشكارا و نهان حقيقت توحيد و ايمان را براى آنان بيان داشتم. (9)

و گفتم: «از پروردگار خويش آمرزش بطلبيد كه او بسيار آمرزنده است، (10)