ضرب‌المثل مشهور شده است كه‌ «الناس على دين ملوكهم» مردم بر دين پادشاهان و زمامدارانشان هستند.

آنها در نظر گروهى از مردم قهرمان و الگو و اسوه‌اند، و حتى بعضى از كم خردان آنها را برتر از آن مى‌دانند كه اعمالشان مورد نقد و بررسى قرار گيرد، و گاه زمامداران خود كامه با قرار دادن خويش در هاله‌اى از قداست اين معنا را در مغز عوام بى‌خبر تقويت مى‌كنند، و حجابى بر فكر و عقل آنها مى‌افكنند.

اصولًا گروهى «قدرت» را دليل بر «حقانيت» مى‌دانند، و هر فرد يا گروه پيروز را محق مى‌شمرند، و همين طرز تفكر سبب مى‌شود كه در محاسبات اجتماعى خود گرفتار انحراف و اشتباه فراوان گردند.

پادشاهان و زمامداران جبار با استفاده از اين ضعف و ناتوانى فكرى كه در گروهى وجود دارد هرجا گام مى‌نهند آنجا را به فساد مى‌كشانند، چنانچه در قرآن مجيد از زبان ملكه سبأ اين سخن نقل شده است: «قَالَتْ انَّ الْمُلُوْكَ اذا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوْها وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ اهْلِها اذِلَّةً وَكَذلِكَ يَفْعَلُونَ؛ پادشاهان در هر منطقه آبادى وارد شوند آن را به فساد و تباهى مى‌كشانند و عزيزانشان را ذليل مى‌كنند و كار آنها همين است» (نمل/ 34).

گرچه اين سخن خود از زبان پادشاه ظالمى است، ولى ذكر آن در قرآن مجيد بدون انتقاد از يك سو، و شناختى كه آن پادشاه ظالم از امثال خودش داشته است از سوى ديگر، دليل بر واقعيت اين تعبير اعتراف گونه است.

و لذا ملكه سبأ گفت من سليمان را امتحان مى‌كنم ببينم واقعاً پيامبر است يا پادشاه؟ هدايايى براى او مى‌فرستم تا عكس‌العمل او را ببينم، زيرا مى‌دانم شاهان فكر و قلبشان در گرو مقام و هدايا و زر و زيور است، در حالى كه پيامبران جز به صالح امت‌ها نمى‌انديشند!

18- حجاب دوستان گمراه!

«وَيَومَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى‌ يَدَيْهِ يَقُوْلُ يا لَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيْلا- يا