موعظه حجابى است از غرور». [1]

آن روز كه حب ذات به صورت‌ «خود محورى» درآيد انسان سعى مى‌كند همه چيز را در خويش خلاصه كند، و آن روز كه به صورت‌ «خود برتر بينى» درآيد خويشتن را از همه كس برتر و پر ارزش‌تر مى‌پندارد، و آن روز كه شكل‌ «خودپسندى» به خود گيرد معيار زيبايى و ارزش را تنها خودش مى‌داند و لاغير.

در اين حالات پرده عجيبى بر عقل انسان فرو مى‌افتد و حجابى ميان او و حقيقت مى‌شود، تمام ارزش‌ها را در خود خلاصه مى‌كند و هر چه غير از او است به فراموشى مى‌سپارد

به همين دليل نخستين گام در مسير تهذيب نفس و درك حقايق عالم پايين آمدن از اين مركب «كبر و غرور» است، و بدون آن محال است انسان لايق قرب خدا شود و جلوه‌هاى ذات پاكش بر قلب او بتابد.

3- لذا در كلام اميرمؤمنان على عليه السلام آمده است: «شَرُّ آفاتِ الْعَقْلِ الْكِبْرُ؛ بدترين آفت عقل انسانى تكبر است». [2] و باز در كلام مبارك همان حضرت مى‌خوانيم: «الْعُجْبُ‌ آفةٌ؛ خودپسندى آفت خرد است». [3]

4- حجاب جهل و غفلت‌

1- «كَذلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى‌ قُلُوبِ الَّذِيْنَ لايَعْلَمُونَ» (روم/ 59).

2- «لِتُنْذِرَ قَوْماً مَا أُنْذِرَ آبائُهُمْ فَهُمْ غافِلُونَ- وَ جَعَلْنا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيْهِمْ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَيْنا فَهُمْ لايُبْصِروُنَ- وَسواءٌ عَلَيْهِمْ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لايُؤْمِنُونَ» (يس/ 6 و 9، و 10).

ترجمه:

1- اين‌گونه خداوند بر دل‌هاى كسانى كه آگاهى ندارند مهر مى‌نهد!

2- تا قومى را انذار كنى كه پدران آنها انذار نشدند و لذا غافلند- ما در پيش‌

[1]. نهج‌البلاغه كلمات قصار، شماره 282.

[2]. غرر الحكم.

[3]. غرر الحكم.