«خُنَّس» در لغت «رجوع كننده و بازگشت
كننده» است «كنّس» به معناى «پنهان شونده» و «جوار» جمع «جارى» به معناى «روندگان»
مىباشد.
منظور از اين آيات بطورى كه آيات قبل و بعد از آن گواهى مىدهد و مفسّران هم
آن را تأييد كردهاند، ستارگان سيّارى است كه با چشم ديده مىشوند (عطارد، زهره،
مريخ، مشترى و زحل) كه اينها در حركتند و گاهى پيدا و گاهى غروب مىكنند. قرآن
مجيد به وسيله قسم ياد كردن به اين ستارگان توجّه مردم را به وضع مخصوص و استثنايى
و حركات و گردش آنها و عظمت آفريدگار آنها جلب مىكند؛ يعنى، «قسم به ستارگان
بازگشت كننده كه روندگان هستند و پنهان شوندهاند».
به اين نكته جالب هم بايد توجّه داشت كه دانشمندان هيئت، اين ستارگان را نجوم
«مُتَحَيِّرة» نام نهادهاند؛ زيرا حركات آنها روى خطّ مستقيم نيست و به نظر