72- آيا كمك به فقير نشانه لزوم فقر نيست؟

سؤال‌

در آيات قرآن مجيد و روايات اسلامى دستور داده شده كه به افراد نيازمند و محروم كمك كنيم تا آن‌جا كه دو قسمت از مصارف هشتگانه زكات، فقرا و مستمندان معرّفى شده‌اند، آيا تأكيدهاى مكرّر اسلام بر كمك به بينوايان دليل بر اين نيست كه اسلام «فقر» را به عنوان يك موجود ثابت در بافت اجتماعى اسلام پذيرفته است؟

پاسخ‌

اوّلًا: در احاديثى كه پيرامون ماليات‌هاى اسلامى مانند زكات وارد شده است به اين حقيقت تصريح شده كه اگر جامعه اسلامى جامعه سالمى باشد، هيچ فقير و نيازمندى در سراسر آن پيدا نمى‌شود و اگر مردم حقوقى را كه خداوند در اموال آنان براى اين طبقه قرار داده است، بپردازند، اثر و نشانه‌اى از فقر در اجتماع باقى نمى‌ماند.

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

«لَو انَّ النّاسَ ادَّوا زكاةَ امْوالِهِمْ ما بَقِىَ مُسْلِم فَقيراً مُحْتاجاً وَلاسْتَغْنى بِما فَرَض اللَّه لَه وَ انَّ النّاسَ ما إفتقروا وَلا إحتاجُوا وَلا جاعُوا وَلاعَرُوا الّا بِذُنوبِ‌