به آن پناه مى‌بردند. درست است كه اسلام هرگز انسان را از لذايد طبيعى باز نمى‌دارد، ولى از آن لذايد زودگذر كه از طريق تخدير اعصاب و تحريك غرايز شهوانى پيدا مى‌شود و انسان را از حالت طبيعى بيرون مى‌برد، جلوگيرى مى‌نمايد.

مرزهاى اخلاقى موسيقى‌

آيا جاى گفتگوست كه يكى از عوامل انحطاط اخلاقى همين صفحات و تصنيفهاست و آيا نوارهاى فريبنده و تحريك‌آميز موسيقى به شيوع فساد و اعمال دور از عفّت دامن نمى‌زنند و آواز گرم زنان و دختران توأم با آهنگ‌هاى شهوت‌انگيز موسيقى، روحى عشقبازى را در جوانان ايجاد نمى‌كند؟!

وانگهى، آيا قلبى كه مملوّ از نغمه‌هاى شهوت‌انگيز و تصنيف‌هاى عاشقانه گرديد، در آن جايگاهى براى ياد خدا باقى مى‌ماند؟!

آيا دلى كه در گرداب آوازهاى عاشقانه و ارتعاش امواج موسيقى فرو رفت مى‌تواند به فكر بينوايان و درماندگان باشد؟

آيا چيزى كه پديد آورنده اين عوامل سوء باشد مى‌تواند در يك شريعت آسمانى حلال گردد؟!

نتيجه اين كه: آهنگ‌هاى موسيقى هم آثار زيانبخش تخدير اعصاب را دارد و هم از نظر اخلاقى يك سلسله شهوات را در انسان زنده مى‌كند.

از نظر بهداشتى نيز ثابت شده زياد شدن مرگ و ميرهاى ناگهانى در عصر ما عوامل و علل مختلفى دارد كه يكى از آنها شيوع موسيقى است؛ زيرا موسيقى عامل هيجان است و هيجان يعنى به هم خوردن تعادل اعصاب مردمى كه اعصابشان شب و روز زير نغمه‌هاى گوناگون موسيقى بمباران مى‌شود، در آستانه سكته‌هاى قلبى و مغزى قرار مى‌گيرند.