مسلمانان با آنها جلوگيرى به عمل بياورد و در سايه آن، طهارت روحى آنان محفوظ بماند و اگر آنها را ناپاك نمى‌شمرد و هرگونه آميزش با آنها را اجازه مى‌داد، چه بسا افراد ضعيف تحت تأثير افكار و گفتار آنها واقع مى‌شدند. [1] بعلاوه، آميزش كامل با آنها سبب نفوذ آنان در جوامع اسلامى و گستردن برنامه‌هاى استعمارى مى‌گردد، ولى آميزش محدود با آنها بر اساس مبادلات تجارى و علمى، با توجّه كامل به جلوگيرى از خطرات آنها، ممنوع نيست؛ و لذا اسلام آن را نهى نكرده است.

دسته سوّم‌ موضوعاتى است كه اين نوع پليدى‌ها كه گفته شد ندارند، ولى مبدأ يك سلسله مفاسد اجتماعى و فردى هستند-/ مانند مشروبات الكلى.

درست است كه الكل اجسام را ضد عفونى مى‌كند، ولى آشاميدن نوشابه‌هاى الكلى موجب مفاسد بى‌شمارى است. اسلام به منظور جلوگيرى از اين مفاسد، آن را نجس شمرده است تا بدين وسيله محدوديّت‌هايى در آن ايجاد كند و در نتيجه مردم را از آن دور نگاه دارد.

زيرا بديهى است كه اگر چيزى روزى ناپاك و نجس باشد، يك نفر مسلمان سعى مى‌كند هرچه بيشتر خود را از آن دور نگاه دارد و زندگى خود را به آن آلوده نسازد و همين امر باعث مى‌شود كه از آن فاصله بگيرد؛ روشن است كه اين تنفّر و انزجار، تأثير عميقى در عدم آلودگى به مشروبات الكلى دارد و اين خود يك نوع مبارزه جدّى با مشروبات الكلى است. [2]

[1]. بزودى درباره فلسفه ناپاك بودن كفّار سخن خواهيم گفت.

[2]. آنچه درباره نجس بودن الكل در بالا ذكر شد، مربوط به مشروبات الكلى است. اما نجس بودن الكل‌هاى صنعتى كه عموماً غير قابل شرب است، در ميان دانشمندان دينى و فقها مورد بحث است. زيرا اين گونه الكل‌ها عموماً قابل شرب نيستند، بلكه يك ماده سمّى محسوب مى‌شوند.