و كينه‌اى ريشه‌اى و اساسى و غير قابل جمع بود، ولى متأسّفانه در آن زمان گروه عظيمى از مسلمانان آنها را نمى‌شناختند.

يزيد كه معروف به شرابخوارگى، آدم‌كشى، هوسبازى و فسق و فجور بود به مدينه حمله كرد و شمار زيادى از مردان و زنان آن شهر مقدّس را از دم تيغ گذراند، و سه روز آن شهر را بر سربازان خود مباح كرد، تا هر كارى بخواهند انجام دهند! لشكريان يزيد به قتل و غارت پرداخته و كارهاى ديگرى كه قلم از ذكر آن شرم دارد! [1]

هنگامى كه عبداللَّه بن زبير به خانه خدا پناهنده شد، يزيد نه به ابن زبير رحم كرد و نه احترام كعبه را نگهداشت و نه حال ساكنان مكّه را مراعات نمود، لذا دستور داد منجنيق‌ها را در اطراف مكّه نصب و خانه خدا را سنگباران كنند! [2] در حالى كه طبق احكام اسلامى هر كس به خانه خدا پناه ببرد در امان است؛ حتّى مجرمين. هر چند مى‌توان آب و غذا را بر مجرمين بست تا بر اثر فشار گرسنگى و تشنگى مجبور شوند از حرم امن الهى خارج گردند، و سپس در صورت اثبات جرم آنها را دستگير و مجازات كنند. [3]

[1] و 2. شرح اين جنايت بى‌سابقه غمبار را در كتاب عاشورا، ص 231 به بعد مطالعه فرماييد.

[2]

[3]. جواهرالكلام، ج 20، ص 46-/ 48؛ و ج 41، ص 344 و 345.