تقوا و ايمان بنا نشده بود، بلكه شالوده آن بر اساس مطامع دنيوى ريخته شده بود كسانى كه شيطنت بيشتر، قساوت قلب شديدتر، دين فروشى زيادترى داشتند را به خود جذب مى‌كرد.

امام حسين عليه السلام براى از بين بردن اين بدعتها و احياى آن سنّت‌ها قيام كرد.

2. امتيازات قومى‌

در عصر جاهليّت امتيازات قومى غوغا مى‌كرد. آنان اوّلًا:

عرب را (هر چند داراى انحطاط اخلاقى بود) بر عجم (غير عرب) برترى مى‌دادند. ثانياً: در ميان عرب‌ها، هر قبيله‌اى خود را برتر از ديگر قبيله‌ها مى‌دانست و براى اين منظور به شمارش تعداد افراد قبيله خود مى‌پرداختند، و اگر دو قبيله از اين جهت مساوى بودند، به سراغ گورستان‌ها رفته و سرشمارى مردگان هر قبيله را آغاز مى‌كردند تا قبيله برتر مشخّص شود! [1]

اسلام اين ملاك و معيار نادرست را برچيد، و معيار بشريّت و انسانيّت را جايگزين آن كرد و براى همه انسانها، فارغ از

[1]. شرح بيشتر را در تفسير نمونه، ج 27، ص 275 مطالعه فرماييد.