هدف دوم: امر به معروف و نهى از منكر

اين هدف، هم در كلمات امام حسين عليه السلام آمده است، و هم اصحاب آن حضرت به آن اشاره كرده‌اند، و هم پيروان وشيفتگان حضرتش در زيارتنامه‌ها آن را زمزمه مى‌كنند.

امام حسين عليه السلام در وصيّت‌نامه‌اش خطاب به محمّد حنفيّه فرمود:

«أُريدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعرُوفِ وَ أَنْهى‌ عَنِ الْمُنْكَرِ

؛ هدف من از قيام امر به معروف و نهى از منكر است». [1]

مسلم بن عقيل، سفير دلاورِ سرور و سالار شهيدان، پس از آنكه يكّه و تنها با دشمن مبارزه كرد و بالاخره دستگير شد و او را نزد عبيداللَّه بن زياد آوردند، امير كوفه خطاب به آن حضرت گفت: «شنيده‌ام براى فتنه‌انگيزى (و اختلاف در ميان مسلمانان) به كوفه آمده‌اى؟» حضرت در پاسخش فرمود:

«ما لِهذا آتَيْتُ، وَ لكِنَّكُمْ أَظْهَرْتُمُ الْمُنْكَرَ، وَ دَفَنْتُمُ الْمَعْرُوفَ ... فَأَتَيْناهُمْ لِنَأْمُرَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ، وَ نَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ

؛ براى فتنه‌انگيزى به كوفه نيامده‌ام، بلكه از آنجا كه شما منكرات را گسترش داده‌

[1]. بحارالانوار، ج 44، ص 329؛ مقتل خوارزمى، ج 1، ص 188.