باشند. از همه اينها گذشته، مردم از آينده كودكان خود كه ممكن است در چنين شرايطى قرار گيرند مطمئن شوند.

يتيم نبايد احساس كند كه چون پدرش را از دست داده خوار و ذليل و بى‌مقدار شده، بلكه بايد چنان مورد توجّه و اكرام قرار گيرد كه جاى خالى مادر يا پدرش را احساس نكند. ازاين‌رو در روايات اسلامى از جمله روايت مورد بحث، به مسأله محبّت و نوازش يتيمان اهمّيّت خاصّى داده شده است.

اين حديث از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله معروف است كه فرمودند: «هنگامى كه يتيم گريه مى‌كند عرش خدا به لرزه درمى‌آيد، خداوند به فرشتگان مى‌فرمايد: اى ملائكه من چه كسى اين يتيم را كه پدرش در خاك پنهان شده به گريه درآورده؟

ملائكه مى‌گويند: خدايا تو آگاه‌ترى، خداوند مى‌فرمايد: اى ملائكه من، شما را گواه مى‌گيرم كه هر كس صداى گريه او را خاموش و قلبش را خشنود كند، من روز قيامت او را خشنود خواهم ساخت».

در حديث ديگرى پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: «هرگاه يتيمى گريه كند، اشك‌هاى او در دست خداوند رحمان مى‌ريزد».

و در حديث ديگرى فرمود: «من و سرپرست يتيم مانند اين دو در بهشت خواهيم بود به شرط اينكه تقواى الهى را پيشه كند، سپس اشاره به انگشت سبابه و انگشت وسط كرد».

اهمّيّت اين موضوع آن‌قدر زياد است كه اميرمؤمنان على عليه السلام در وصيّت‌نامه معروفش توجّه به يتيمان را در كنار توجّه به نماز و قرآن قرار داده، مى‌فرمايد:

«خدا را، خدا را، درباره يتيمان، آنها را گاهى سير و گاهى گرسنه نگذاريد و نكند با حضور شما ضايع شوند».

در حديثى از يكى از ياران پيامبر آمده است كه مى‌گويد: ما خدمت رسول خدا نشسته بوديم، پسر بچّه‌اى خدمتش آمد عرض كرد: كودكى يتيم هستم و خواهرى يتيم دارم و مادرى بيوه، از آنچه خدا به تو اطعام كرده به ما اطعام كن تا