برخى فضائل امام على عليه السلام‌

22

يا عَلِىُّ انَّ اللّهَ عَزَّ وَجَلَّ أشرَفَ عَلَى الدُّنيا فَاختارَني مِنها عَلى‌ رِجالِ العالَمينَ ثُمَّ أطَّلَعَ الثّانِيَةَ فَاختارَكَ عَلى‌ رِجالِ العالَمينَ ثُمَّ أطَّلَعَ الثّالِثَةَ فَاختارَ الأئمَّةَ مِن وُلدِكَ عَلى‌ رِجالِ العالَمِينَ. ثُمَّ أطَّلَعَ الرّابِعَةَ فَاختارَ فاطِمَةَ عَلى‌ نِساءِ العالَمِينَ.

اى على، همانا خداى عزّ و جلّ به دنيا نگريست و مرا بر مردان جهان برگزيد، ديگر بار نگريست و تو را بر همه مردان جهان برگزيد، سوم بار نگريست و امامان از فرزندان تو را پس از تو بر همه مردان جهان برگزيد، سپس بار چهارم نگريست و فاطمه را بر زنان جهان برگزيد.

بحارالانوار، ج 77، ص 60

نور هدايت‌

درباره امام على عليه السلام هر چه بنويسند و هر چه بگويند باز نتوان به عمق فضايلش پى برد، از جمله فضايلى كه براى ايشان بيان شده، عدالت حضرت است كه در اينجا فقط به رفتار امام با فرزندش امام حسن عليه السلام و برادرش عقيل و نيز رفتار با پسر عمويش ابن عبّاس‌ [1] بسنده مى‌كنيم.

[1]. در ميان شارحان نهج‌البلاغه درباره مخاطب نامه اختلاف نظر وجود دارد. برخى گفته‌اند: مراد عبيداللّه بن عباس است كه از طرف امام فرماندار يمن بود و سرانجام به معاويه ملحق شد. برخى ديگر گفته‌اند: منظور عبداللّه بن عبّاس است كه از طرف امام فرماندار بصره و اهواز و فارس بود. برخى عبارت‌هاى نامه گواه اين احتمال است.