احترام به پدر و مادر

15

يا عَلِىّ، نَظَرُ الوَلَدِ إلى‌ والِدَيهِ حُبًّا لَهُما عِبادَةٌ.

اى على، نگاه محبّت‌آميز فرزند به پدر و مادرش عبادت است.

بحارالانوار، ج 77، ص 149

نور هدايت‌

گرچه در اين حديث از پدر و مادر سخن رفته، مى‌كوشيم برداشت وسيع‌ترى از آن كنيم. اسلام چندان به پدر و مادر اهمّيّت مى‌دهد كه حتّى نگاه محبّت‌آميز به آنان را عبادت مى‌شمرَد.

اين‌گونه تعبيرات در آيات و روايات بسيار ديده مى‌شود، ولى نكته‌اى كه در اينجا بايد بدان دقّت كرد اين است كه نگاه، رمز و مظهر و به عبارتى دريچه‌اى است براى يك سلسله مسائل درونى و عاطفى. در اسلام نگاه به صورت عالِم، به درِ خانه عالم، نگاه عبرت‌آموز به دستگاه آفرينش، به آيات قرآن عبادت است، آن‌هم عبادتى كه هدف آفرينش است. «وَمَا خَلَقْتُ الجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ». [1]

اكنون اين پرسش مطرح است كه چرا در قرآن رعايت حقوق پدر و مادر بسيار تأكيد شده است، امّا سفارش در مورد فرزندان كمتر ديده مى‌شود، جز در مورد نهى از كشتن فرزندان در دوران جاهليّت؟

[1]. سوره ذاريات، آيه 56.