الحَطَبَ‌

؛ حسد ايمان را مى‌خورَد، چنانكه آتش هيزم را مى‌خورَد».

زيرا شخص حسود رفته‌رفته سوءِظنّش به خدا و حكمت و عدالت او بيشتر مى‌شود و همين سوءِظن او را از وادى ايمان بيرون مى‌كشد.

زيان‌هاى معنوى و مادّى، فردى و اجتماعى «حسد» فوق‌العاده زياد است و آنچه گفتيم در حقيقت فهرستى از آن به شمار مى‌رود. [1] البتّه نكته مهم اين است كه «حسد» گاهى در شكل «هدف» منعكس مى‌شود و آب و رنگ دينى به آن مى‌دهد.

عيب بزرگ گناهان، حجاب بودن آنهاست. وقتى حجاب شد انسان نمى‌تواند قضاوت كند و وقتى قادر به قضاوت نبود گويى كه انسان ديوانه مى‌شود و دست به هر عملى مى‌زند. حضرت على عليه السلام در خطبه قاصعه سخن بسيار مهمّى دارند كه به آن اشاره شد.

اگر نگاه كنيد درمى‌يابيد كه بسيارى از جنگ‌ها، دزدى‌ها و تجاوزها از همين سه گناه (تكبّر، حسد، حرص) نشأت گرفته است.

[1]. رجوع شود به: تفسير نمونه، ذيل آيه 55 سوره نساء.