خود را شروع نمود، ما هرگز نشنيده‌ايم يكى از پيامبران بزرگ از غرب برخاسته باشد.

در برابر اين سؤال بايد گفت: اگر اين گناهى باشد گناه پيامبران نيست، اين گناه شرق است كه زودتر از نقاط ديگرجهان وارد تمدّن انسانى شده است. زيرا ظهور پيامبران بزرگ و اديان آسمانى كه همراه با عالى‌ترين تجليّات روح انسانى مى‌باشد و وسيله‌اى براى پيشرفت و تكامل جامعه‌ها در جنبه‌هاى مختلف معنوى و مادى است مسلّماً بايد در زمينه‌هاى مستعد و ظروف مساعد باشد.

هيچ كس به يك باغبان ايراد نمى‌كند كه چرا بذر خود را در يك سرزمين مهيا و آماده پاشيده است، بلكه اگر در زمين غيرمستعد بپاشد جاى ايراد است.

بنابراين ظهور مذاهب بزرگ در شرق خود معلول قدمت تمدّن شرق، و هم نشانه ديگرى از اصالت تمدّنهاى شرقى محسوب مى‌گردد، و حاكى از اين است كه مشرق زمين قبل از نقاط ديگر جهان مراحل گوناگون تمدن را پيموده و به آن مرحله از رشد فكرى و عقلى رسيده كه توانسته است دعوت پيامبران را درك كند.