«در سال 1854 دسته‌اى از كشتيهاى ايالات متحده آمريكا دو بندر ژاپنى را به زور براى تجارت خود گشودند، و به دنبال ايشان دولتهاى انگلستان و فرانسه و روسيه نيز حق تجارت در آن سرزمين را به دست آوردند (و به اين ترتيب كشور ژاپن ميدان تاخت و تاز دول استعمارى شد).

در اثر تحريك غرور ملى ژاپنيها انقلاب 1867 به وجود آمد. اين انقلاب گو اين كه به توسط «فرماندهى كل قواى ژاپن» و به «تحريك دولتهاى استعمارى» (مانند هميشه) به خون كشيده شد، ولى به هر حال موجب قيام ملّت براى كسب (و اقتباس صحيح) تمدّن غرب گرديد. در اين قيام امپراطور جديد ژاپن، «موتسو هيتو» [1] كه با ملّت همراه بود تجديد ساختمان ژاپن؛ و تجدّدطلبى مردم را (به طرز صحيحى) رهبرى نمود.

از كشورهاى انگلستان و فرانسه و آلمان مستشاران و افسران و استادان لايقى (با توجّه به همه جهات مطلب) طلبيد، و به اروپا و آمريكا دانشجو فرستاد (و رهبرى دانشجويان را در مدّت تحصيل در خارج به عهده گرفت) و در سراسر ژاپن‌

[1]. موتسوهيتو) Mutsu Hito (