زمانهاى گذشته شخصى فرماندار شهرى بود كه نانش را از راه فساد و فتنه تأمين مى‌كرد. از سوى حكومت مركزى فرمانده لايق جوانى براى نيروى انتظامى آن شهر فرستاده شد. اين افسرِ جوانِ بانشاط، با سعى و تلاش شبانه روزى فراوان، تمام فتنه‌جويان و مفسدان و اراذل و اوباش را دستگير و روانه زندان كرد، و امنيّت را به جامعه بازگرداند. سپس جهت ارائه گزارش نزد فرماندار شهر رفت.

فرماندار پس از آن كه گزارش او را شنيد، به جاى تقدير و تشكّر و قدردانى از زحمات او گفت: كار بسيار بدى كردى! اگر مردم در امنيّت باشند و نزاع و درگيرى و اختلاف نداشته باشند به سراغ ما نمى‌آيند، و در نتيجه درآمدى نخواهيم داشت! آرى برخى فتنه‌جويان نان فتنه‌گرى خود را مى‌خورند، به عنوان مثال در رسانه‌هاى جمعى خود كه تمام جهان را فرا گرفته از ايرانِ طرفدارِ صلح و خواهان روابط مسالمت‌آميز باهمسايگان، هيولايى درست مى‌كنند كه‌قصد اشغال كشورهاى همسايه را دارد، تا بتوانند سلاحهاى گران‌قيمت خود را به كشورهاى همسايه ايران بفروشند.

مسلمانان بايد بيدار باشند. و فتنه‌جويان و فتنه‌گران را بشناسند، و آنها را از صف دوستان خود خارج كنند، و با دوستان و كشورهاى اسلامى متّحد شوند، و توطئه فتنه‌گران را خنثى سازند.

صلح در اسلام‌

از نظر اسلام اصل و اساس بر صلح، و جنگ بر خلاف اصل و يك استثنا است.

زيرا جنگ خسارات و ضايعات جبران‌ناپذيرى دارد، كه آثار آن گاه تا صد سال ادامه دارد. ما صلح را به حالتى تشبيه مى‌كنيم كه راننده دقيق و منضبطى در حال سلامتى و روى حساب و كتاب رانندگى مى‌كند و صحيح و سالم به مقصد مى‌رسد، امّا حالت جنگ همانند يك تصادف شديد است كه دست و پاى راننده شكسته،