و فساد عظيمى در زمين روى مى‌دهد».

طبق اين آيه شريفه، مسلمانان بايد در مقابل فساد بايستند؛ ابتدا با زبان خوش نهى از منكر كنند، سپس از طريق فرهنگى اقدام نمايند، و اگر به هيچ وجه موفّق به دفع فساد از راههاى مسالمت‌آميز نشدند، بايد متوسّل به زور شده، و با دشمن بجنگند.

فتنه در آيه مورد بحث به معناى فساد كبير است. و فتنه به معناى فساد، از قتل بزرگتر و شديدتر است، همان گونه كه در آيه 191 سوره بقره‌ «وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ» و آيه شريفه 217 سوره بقره‌ «وَالْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ» به اين مطلب اشاره شده است. فتنه‌اى كه دشمنان در عراق و افغانستان و ديگر كشورهاى اسلامى برپا كرده، و امنيّت جامعه را برهم زده‌اند، از كشتار و قتل خطرناك‌تر و شديدتر است.

مبارزه با شايعه‌سازان و اخلال‌گران امنيّت اجتماعى‌

دو گروه ضربه زيادى به امنيّت جامعه مى‌زنند، و در حقيقت مرتكب فساد و فتنه مى‌شوند: يكى شايعه‌سازان، و ديگرى اراذل و اوباشى كه مخلّ به امنيّت اجتماعى‌اند. آيه شريفه 61 و 60 سوره احزاب به اين مطلب اشاره دارد. توجّه فرماييد:

«لَّئِنْ لَّمْ يَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِى قُلُوبِهِمْ مَّرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِى الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَايُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا* مَّلْعُونِينَ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِيلًا»؛ اگر منافقان و بيماردلان و آنها كه اخبار دروغ و شايعات بى‌اساس در مدينه پخش مى‌كنند دست برندارند، تو را بر ضدّ آنان مى‌شورانيم، سپس جز مدّت كوتاهى نمى‌توانند در كنار تو در اين شهر بمانند. و از همه جا طرد مى‌شوند، و هر جا يافته شوند گرفته خواهند شد و به سختى به قتل خواهند رسيد».