4- جنگ براى خاموش كردن آتش فتنه‌

يكى ديگر از اهداف چهارگانه جنگ از ديدگاه اسلام، جهاد براى خاموش كردن آتش فتنه است؛ كه آيه 39 سوره انفال بدان اشاره دارد. توجّه فرماييد:

«وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَاتَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ للَّهِ فَإِنِ انتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ بَصِيرٌ»؛ و با آنها پيكار كنيد، تا فتنه (و بت‌پرستى و سلب آزادى) برچيده شود، و دين (و پرستش) همه مخصوص خدا گردد. و اگر آنها (از اعمال نادرست خود) دست بردارند، (خداوند آنها را مى‌پذيرد؛) خدا به آنچه انجام مى‌دهند بيناست».

فتنه چيست؟

واژه فتنه در 30 آيه قرآن آمده است. بررسى اين سى آيه نشان مى‌دهد فتنه در قرآن پنج معناى مختلف دارد، كه بدان اشاره مى‌شود:

الف) شكنجه دادن؛ در منابع تاريخى آمده است كه در زمانهاى گذشته پادشاه بيدادگرى بود كه مؤمنان را شكنجه مى‌كرد. بدين منظور گودالهايى كنده، و آنها را پر از آتش كرده بود. مؤمنان را نزديك آن گودالها مى‌كرد تا دست از خدا و ايمانشان بردارند، و آنها را كه بر عقايدشان پافشارى داشته، و تسليم پادشاه نمى‌شدند به گودالهاى پر از آتش مى‌انداخت. اين پادشاه و اطرافيانش به «اصحاب الاخدود» معروف شدند، يعنى صاحبان خندق‌ها و چاله‌ها. [1] خداوند متعال در آيه شريفه 10 سوره بروج به اين گروه اشاره كرده، مى‌فرمايد:

«إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ»؛ كسانى كه مردان و زنان با ايمان را شكنجه دادند سپس توبه نكردند، براى‌

[1]. شرح بيشتر را در تفسير نمونه، ج 26، ص 337 به بعد مطالعه فرماييد.