متعلّق به قبيله خود برخاست و در نتيجه، آتش جنگ بين دو قبيله شعله‌ور شد. آيه شريفه در مورد اين حادثه نازل شد.

خلاصه اين كه آيه شريفه مورد بحث، يكى از اهداف جنگ از ديدگاه اسلام را پايان دادن به درگيرى‌هاى بين مسلمانان مى‌داند. آيا كسانى كه ما مسلمانان را متّهم به خشونت و جنگ‌افروزى مى‌كنند، آيات فوق را مطالعه كرده‌اند؟ آيا مى‌دانستند كه تنها در دو آيه از قرآن مجيد سه بار سخن از صلح و دوستى به ميان آمده است؟

آيا ما مسلمانان به اين آيات عمل كرده‌ايم؟ ساليان درازى در افغانستان جنگ و خونريزى بود و طوائف مختلف مسلمانان به جان هم افتاده، همديگر را مى‌كشتند.

كشورهاى اسلامى براى پايان دادن به اين درگيريها چه كردند؟ اگر كشورى مثل ايران فرياد مى‌زد، متأسّفانه ديگر كشورها همكارى نمى‌كردند.

سازمان بين الملل و شوراى امنيّت نيرويى به نام حافظ صلح دارد كه گروهى از نيروهاى نظامى همه كشورها در اين مركز حضور دارند، و تا كنون خدمات خوبى كرده‌اند. امّا اسلام 1400 سال قبل ضرورت وجودى نيروى حافظ صلح را مطرح كرده است. حال اگر ما مسلمانان به قرآن عمل نكرده‌ايم كوتاهى از ماست.

در عصر ما در عراق چه خبر است؟ گروههاى مختلف به جان هم افتاده‌اند.

عدّه‌اى تماشاچى هستند و متأسّفانه عدّه‌اى بر خلاف سفارش قرآن آتش جنگ را شعله‌ورتر مى‌كنند! اگر آمريكا و انگليس خواهان تشديد اين درگيريها باشند و به آن كمك كنند تعجّبى نيست، چون آنها دشمنان شماره يك مسلمانانند، ولى تعجّب از مسلمانانى است كه آتش‌بيار معركه‌اند!

وظيفه مؤمنين در برابر همديگر

در روايات اسلامى موقعيّت مؤمنان و مسلمانان نسبت به يكديگر، و وظيفه آنها در برابر همديگر بيان شده است. به اين روايات توجّه كنيد: