هماهنگى تكوين و تشريع در انفاق‌

قوانين اسلام هماهنگ با قانون آفرينش است. خداوند متعال دستگاهى دارد به نام دستگاه آفرينش، كه آن را قوانين تكوينى مى‌ناميم. و دستگاه ديگرى دارد كه همان قوانين تشريع و دينى است، و اين دو قانون هماهنگند. اگر اسلام در دستگاه تشريع به انسانها دستور انفاق مى‌دهد، در جهان آفرينش و عالم تكوين نيز موجودات در حال انفاق و بخشش هستند، كه به نمونه‌هايى از آن اشاره مى‌شود:

الف) خورشيد عالمتاب همواره در حال انفاق به تمام موجودات منظومه شمسى است. و بر اثر اين انفاق شبانه روز ميليونها تُن از وزنش كاسته شده، و تبديل به نور و گرما مى‌گردد، تا ما انسانها و ديگر موجودات از آن بهره‌مند شويم. در حالى كه در مقابل اين انفاق هيچ چيزى عائدش نمى‌شود.

ب) كره زمين به ساكنين خود- اعم از انسان و حيوان و ديگر موجودات- دائماً انفاق مى‌كند. مگر اين ميوه‌ها و دانه‌هاى غذايى و مانند آن از زمين به دست نمى‌آيد؟ در مقابل چه چيزى به زمين مى‌دهيم؟ گاه نه تنها پاسخ بخشش‌هاى زمين به درستى داده نمى‌شود، كه كمر به تخريب منابع طبيعى زمين مى‌بنديم!

ج) درياها نيز همواره در حال انفاقند. آب درها بدون هيچ چشمداشتى بخار شده، و اين بخارها دريايى از آب را به شكل ابرها در آسمان تشكيل داده، سپس به وسيله بادها به سرزمين‌هاى خشك رهنمون شده، و با بارش باران سرزمينهاى مذكور را سيراب مى‌كند.

د) حيوانات نيز از اين قانون آفرينش مستثنا نيستند. به عنوان نمونه گاو كه روزى چهل و گاه شصت ليتر شير مى‌دهد، تنها مقدار كمى از آن به گوساله‌اش مى‌رسد، و بقيّه را سخاوتمندانه در اختيار انسانها قرار مى‌دهد.

زنبور عسل نمونه مناسب ديگرى براى ادّعاى فوق است. زنبور عسل تنها