تفسير اجمالى: چه چيز و به چه كسى انفاق نماييم؟

«يَسْئَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ؟» شخصى از ثروتمندان مسلمان خدمت رسول اكرم صلى الله عليه و آله رسيد و عرض كرد: چه چيز انفاق كنم؟ محدوده انفاق تا كجاست؟ و به چه كسانى انفاق نمايم؟

«قُلْ مَا أَنفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ» در پاسخ به سؤال اوّل فرمود: هر چيز خيرى قابل انفاق است، بنابراين محدوديّتى در انفاق وجود ندارد، مال و ثروت، ملك و املاك كتاب و نوشتجات، تهيّه ابزار آزادى زندانيان بى‌گناه، آماده ساختن جهيزيّه دختران دم بخت، اداى دين مقروضان، نشر علم و دانش و آگاهيها، استفاده از آبرو و اعتبار براى حلّ مشكلات، انفاق وقت براى جلوگيرى از هم پاشيدن زندگى مشترك زن و شوهر، تأسيس و تعمير مساجد، حسينيّه‌ها، مدارس دينى و غير دينى، درمانگاهها و بيمارستان‌ها و خلاصه هر گونه كار خيرى داخل در محدوده انفاق است.

نتيجه اين كه خير معناى وسيعى دارد كه شامل تمام كارهاى خوب مى‌شود، و انفاق منحصر در امور مالى و مادّى نيست.

و در پاسخ به سؤال دوم- كه به چه كسانى انفاق كنيم؟- به پنج گروه اشاره مى‌كند:

1- فَلِلْوالِدَيْنِ‌؛ پدر و مادر اوّلين گروهى هستند كه شايسته انفاقند. پدر و مادر در صورت نياز و عدم قدرت بر رفع نيازمنديها، واجب النفقه فرزندان خويش هستند.

فرزندان- اعمّ از پسر و دختر- هر كدام در حدّ وسع مالى خود، بايد نيازهاى مالى والدين را برطرف سازند. يعنى همان گونه كه انفاق بر همسر و فرزندان واجب و لازم است انفاق بر پدر و مادر نيازمند نيز واجب است، چرا كه همه اينها واجب‌النفقه انسان هستند. و اگر به اندازه كافى و گذران زندگى و رفع نيازها اموالى دارند، سزاوار است براى توسعه زندگى و راحت‌تر زندگى كردن به آنها انفاق كنند.