الف) جوانانى كه بر اثر خداپرستى از ميان قوم و قبيله و شهر خود فرار كرده، و به غارى در دامنه كوهى پناه بردند چه كسانى بودند؟

ب) مردى كه شرق و غرب عالم را زير پا نهاد كه بود؟

ج) حقيقت و ماهيّت روح چيست؟

پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در مورد اصحاب كهف و ذوالقرنين به طور مفصّل جواب داد (همان گونه كه در سوره كهف آمده است) و پاسخ سؤال سوّم را اجمالى و به طور سربسته بيان كرد. [1]

واژه روح در قرآن‌

كلمه روح در قرآن مجيد در معانى مختلفى به كار رفته، كه به آن اشاره مى‌شود:

1- «قرآن» آيه شريفه 52 سوره شورى، گواه بر اين ادّعاست:

«وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحاً مِّنْ أَمْرِنَا»؛ همان‌گونه (كه بر پيامبران پيشين وحى فرستاديم) بر تو نيز حقايقى را به فرمان خود وحى كرديم».

2- «فرشته‌اى بزرگ كه در شب قدر نازل مى‌شود» آيه شريفه 4 سوره قدر به اين مطلب اشاره دارد. توجّه فرماييد:

«تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ»؛ فرشتگان و «روح» در آن شب به اذن پروردگارشان براى (تقدير) هر كارى نازل مى‌شوند».

3- «امدادهاى الهى» از ديگر معانى روح در قرآن است. در برخى از آيات قرآن مجيد از كمك‌هاى معنوى، باطنى، نورانى، تعبير به روح شده است، كه از جمله مى‌توان به آيه شريفه 87 سوره بقره اشاره كرد:

[1]. تفسير نمونه، ج 12، ص 352.