2- پرداخت زكات و ديگر وجوهات واجب كفايت نمى‌كند، زيرا اگر جامعه فقير و نيازمند شد و زكات و ديگر وجوهات شرعيّه جوابگوى نيازهاى جامعه نباشد، حكومت اسلامى مى‌تواند حدّ معيّنى براى ثروت افراد تعيين كند، كه اضافه بر آن ثروت‌اندوزى است و بايد تعديل گردد. اگر ثروت خود را در جهت توليد، تأسيس مراكز خيريّه، توانبخشى، و مانند آن به كار گيرد اشكالى ندارد، ولى نبايد آن را از چرخه اقتصاد خارج، و صرفاً ذخيره كند. [1]

8- سود عادلانه‌

امام صادق عليه السلام به غلامش فرمود: مخارج و هزينه‌هاى ما زياد شده است، اين كيسه پول حاوى 1000 دينار را بگير و با آن معامله‌اى كن تا سود آن را صرف مخارج و هزينه‌ها كنيم. غلام پول را گرفت و مال التجاره‌اى تهيّه نمود، و همراه كاروانى به مصر رفت و با سود كلانى بازگشت. دو كيسه 1000 دينارى تقديم امام نمود، و عرض كرد: هزار دينار اصل سرمايه، و هزار دينار ديگر سود آن است. امام با تعجّب و عصبانيّت فرمود: از مردم 100% سود گرفته‌اى! سپس اصل سرمايه را برداشت، و سود را بازگرداند. [2]

آرى، اسلام سفارش مى‌كند كه سود هم بايد عادلانه باشد. در حالى كه در جهان كنونى گاه كالايى براى مادّى‌پرستان يكصد دلار تمام مى‌شود، ولى آن را به ده برابر و گاه پنجاه برابر قيمت مى‌فروشند، و اين سود ناعادلانه يكى ديگر از عوامل فاصله طبقاتى است.

نتيجه اين كه اسلام با آميختن اخلاق و اقتصاد، و طرح بايدها و نبايدهاى‌

[1]. مجمع البيان، ج 5، ص 47.

[2]. ميزان الحكمه، ج 2، ص 902، باب 937، ح 4293.