آمارى كه اخيراً برخى از مسؤولين مطّلع منتشر كردهاند حاكى از آن است كه هفده
هزار كانال تلويزيونى به وسيله ماهوارهها در اختيار خانوادههاى ايرانى قرار
مىگيرد، كه از اين رقم تعداد انگشتشمارى اختصاص به مسائلى علمى و خبرى داشته، و
بقيّه عموماً حاوى برنامههاى فاسدى است كه توصيف آن شرمآور است، تا چه رسد به
پخش و تماشاى آن! برنامههاى زشتى كه منتهى به متلاشى ساختن خانوادهها، تعليم
دزدى، سرقت، فحشا، خودفروشى، همجنسبازى و مانند آن شده، و فساد را به بينندگان
خويش منتقل مىسازد.
اين ماهوارهها و سايتهاى فاسد، براى درآمد بيشتر دنيا را به فساد كشيدهاند.
عجيب اين كه وقتى فتوا به تحريم اينگونه ابزار فسادانگيز و مولّد گناه داده
مىشود، بعضى انسانهاى ناآگاه آن را خلاف آزادى مىشمارند. آيا وسيلهاى كه ناموس
مردم و جوانان آنان را فاسد مىكند، چيز مناسبى است؟
آيا مردم آزادى را كه ثمره آن فساد و انحراف جوانانشان باشد، مىپذيرند؟ اى
كسانى كه آشكارا يا مخفيانه آنتن ماهواره را بر پشت بامتان نصب كردهايد! هنگامى
[1]. ميزان الحكمه، ج 7، ص 2992، باب
3062، ح 14949.