مورد اوّل آن پيرامون فضيلت نماز شب است، كه در آيه شريفه 79 سوره اسراء منعكس شده است:

«وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَاماً مَّحْمُوداً»؛ و پاسى از شب را از خواب برخيز، و قرآن (و نماز) بخوان. اين يك وظيفه اضافى براى توست، اميد است پروردگارت تو را به مقامى در خورِ ستايش برساند».

مورد دوّم در مورد حضرت ابراهيم عليه السلام و نوه‌اش حضرت يعقوب عليه السلام است. به اين مطلب، كه در آيه شريفه 72 سوره انبياء آمده، توجّه فرماييد:

«وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً وَكُلّاً جَعَلْنَا صَالِحِينَ»؛ و اسحاق، و- علاوه بر او- يعقوب را به وى بخشيديم، و همه آنان را افرادى صالح قرار داديم».

خداوند به حضرت ابراهيم كه تا سن پيرى فرزندى نداشت دو فرزند به نام‌هاى اسماعيل و اسحاق بخشيد و اضافه بر آن دو، نوه‌اى به نام يعقوب از نسل اسحاق به وى عنايت كرد.

نتيجه اين كه انفال در لغت و استعمالات قرآنى به معناى اضافات است.

انفال در آيه شريفه‌

منظور از انفال در آيه شريفه ممكن است غنائم جنگى باشد، و ارتباط غنائم جنگى با معناى لغوى انفال از آن جهت است كه چون هدف مسلمانان از جنگ و جهاد در راه خداوند كسب رضايت پروردگار است، اگر غنيمتى نصيب آنها شود اضافه بر مقصد اصلى است، لذا انفال را به غنائم جنگى تفسير كرده‌اند. ضمناً از اين آيه استفاده مى‌شود كه بايد هدف مسلمانان واقعى در جهاد انجام وظيفه و جلب رضايت پروردگار باشد، و غنيمت جنگى يك هدف فرعى و اضافى است.