داشته كه به خاطر آن مفسده حرام شده است. و آنچه را كه واجب كرده، حتماً مصلحتى داشته كه سبب وجوب آن شده است.

منكرين اين عقيده معتقدند كه واجبات و محرّمات قبل از وجوب و حرمت هيچ مصلحت و مفسده‌اى نداشته، بلكه محرّمات پس از تحريم از سوى خداوند مفسده، و واجبات پس از واجب شدن مصلحت پيدا مى‌كند، و اين سخن عجيبى است كه معتقدان به آن كم نيستند.

ما پيروان مكتب اهل‌بيت عليهم السلام با تمسّك به دامان اهل بيت پيامبر در سايه عمل به حديث ثقلين معتقديم كه حكمت خداوند ايجاب مى‌كند كه محرّمات قبل از تحريم داراى مفسده، و واجبات قبل از وجوب داراى مصلحت باشد. در قرآن مجيد حدود 70 آيه در مورد عقل سخن مى‌گويد، و خداوند به اشكال مختلف مسلمانان را به تفكّر و انديشه دعوت مى‌كند، بنابراين اسلام دين عقل و خرد است.

خرد مى‌گويد سرقت كار زشت و بدى است و مفاسدى به دنبال دارد، خداوند هم حكم به تحريم شراب مى‌دهد. عقل و خرد تصرّف در اموال مردم بدون جلب رضايت صاحبان آن را كار زشت و بدى مى‌داند، خداوند هم هماهنگ با حكم عقل آن را حرام مى‌كند. همه محرّمات و واجبات مفسده و مصلحت دارد، منتها مفسده بعضى از محرّمات، و مصلحت بعضى از واجبات را درك كرده، و برخى ديگر را هنوز درك نكرده‌ايم. و لذا در روايات ما فلسفه و علل احكام بيان شده، و كتابهايى در اين زمينه نوشته شده است. [1]

[1]. شرح بيشتر در اين زمينه را در كتاب ما «ربا و بانكدارى اسلامى، ص 29 به بعد» مطالعه فرماييد.