پرورش عواطف و احساسات ما نيز مى‌شود. و به تعبير ديگر، تأثير طرفينى دارد. من وقتى كه به نيازمندى كمك مى‌كنم، او عاطفه پيدا مى‌كند و مرهون محبّت من مى‌گردد. عواطف من هم به واسطه اين عمل رشد و نمو پيدا مى‌كند. بچّه‌اى كه از ابتدا با عاطفه و محبّت رشد و نمو نموده، محال است ماشين بمب‌گذارى شده را در ميان بازار مسلمانان منفجر كرده، و بى‌گناه و گناهكار را بكشد. كسى كه دست به چنين جنايتى مى‌زند، و زن و مرد، پير و جوان، بيمار و سالم را مى‌كشد، يا نطفه‌اش اشكال دارد و يا رنگ و بوى عاطفه را نديده و نچشيده است. لذا اسلام ما را به سوى جامعه‌اى سرشار از عواطف دعوت مى‌كند. بر اين اساس، اگر فرضاً دولت اسلامى بودجه‌اى كلان داشته باشد و بتواند نياز تمام ايتام را برطرف كند، بازهم مردم نيازمند كمك به يتيمان و مساكين هستند، زيرا در صورت ترك اين كار، چشمه عواطف آنها از جوشش مى‌افتد.

سفارشات معصومين عليهم السلام درباره ايتام‌

روايات اسلامى سرشار از سفارشات مختلف نسبت به يتيمان و كودكان بى‌سرپرست است، كه نمونه‌هايى از آن ذكر مى‌شود. توجّه فرماييد:

1- پيامبر گرامى اسلام حضرت محمّد صلى الله عليه و آله فرمودند:

«مَنْ كَفَّلَ يَتيماً وَكَفَّلَ نَفَقَتَهُ كُنْتُ انَا وَهُوَ فِى الْجَنَّةِ كَهاتَيْن‌

؛ من و كسى كه سرپرستى يتيمى را بر عهده بگيرد و مخارجش را تأمين نمايد، در بهشت همچون دو انگشت سبابه و اشاره در كنار هم هستيم». [1]

بسيارى از انسانها ممكن است بر اثر اعمال صالح و شايسته‌اى كه در دنيا داشته‌اند بهشتى شوند، امّا هر بهشتى سعادت همجوارى حضرت رسول صلى الله عليه و آله را

[1]. سفينةالبحار، ج 8، ص 740.