«كَلَّا بَل لّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ* وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ»؛ چنان نيست (كه شما مى‌پنداريد!) شما يتيمان را گرامى نمى‌داريد، و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‌كنيد».

يتيمى كه پدر خود را از دست داده، و از مهر او محروم گشته، و در غم فقدانش مادرش اشك ريخته، و از نعمت محبّت او بى‌بهره شده، نيازمند مهر و محبّت و عاطفه است. لذا خداوند به مسلمانان دستور مى‌دهد كه يتيم را اكرام كرده، و كمبود عواطف وى را جبران نمايند.

4- قهر بر يتيمان هرگز

آيات ششم تا نهم سوره ضحى نيز به جنبه عواطفى و نحوه برخورد به ايتام پرداخته است. خداوند در اين آيات ابتدا به دوران يتيمى پيامبر صلى الله عليه و آله اشاره كرده، و يادآور الطافش به حضرت رسول صلى الله عليه و آله شده، سپس مسلمانان را از تحقير ايتام منع مى‌كند. به اين آيات توجّه كنيد:

«أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوَى* وَوَجَدَكَ ضَالّاً فَهَدَى* وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى* فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ»؛ آيا او تو را يتيم نيافت و پناه داد؟! و تو را گمشده يافت و هدايت كرد، و تو را فقير يافت و بى‌نياز نمود، حال كه چنين است، يتيم را تحقير مكن».

بنابراين، هيچ كس حقّ تحقير يتيمان را ندارد.

5- بدرفتارى با يتيمان همرديف كفر به خدا!

در آيه اوّل و دوّم سوره ماعون تعبير بسيار تكان‌دهنده‌اى در مورد بدرفتارى با ايتام وجود دارد. به اين آيات توجّه كنيد:

«أَرَأَيْتَ الَّذِى يُكَذِّبُ بِالدِّينِ* فَذَلِكَ الَّذِى يَدُعُّ الْيَتِيمَ»؛ آيا كسى كه پيوسته روز