برخى از آنان خودكشى است. كسى كه شب هنگام با ثروتى كلان وارد قمارخانه مى‌شود، و صبح هنگام بدون يك ريال پول خارج مى‌شود، چاره‌اى جز خودكشى نمى‌بيند.

بعضى از قماربازان نه تنها تمام اموال، بلكه ناموس خويش را در قمار مى‌بازند! در روايتى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم:

«كانَتْ قُرَيْشُ تُقامِرُ الرَّجُلَ فى‌ اهْلِه‌ وَمالِهِ‌

؛ در عصر جاهليّت بعضى از مردم بر سر مال و نواميس خود قمار مى‌زدند!». [1]

اسلام در چنان محيط فاسدى حكم تحريم قمار را صادر كرد. آيا اين حكم دينى معجزه نيست؟ به آمارى در مورد ضررهاى مختلف قمار توجّه كنيد:

90% از جيب‌برى‌ها، 50% جرائم مختلف، 10% مفاسد اخلاقى، 30% طلاقها، 40% نزاعهاى خونين، 5% خودكشى‌ها و انتحارها توسّط آلودگان به قمار صورت مى‌گيرد! و عجيب اين كه دنياى امروز قمار را به رسميّت شناخته، و در فرانسه شهرى هست به نام شهر قماربازان، كه از همه جاى دنيا به آنجا رفته، قماربازى مى‌كنند. امّا اسلام تمام انواع قمار را تحريم كرده است؛ حتّى گردوبازى بچّه‌ها كه در آن برد و باخت گردو انجام مى‌شود. [2] چون بچّه‌هاى گردوباز، نه كار توليدى انجام مى‌دهند و نه توزيعى و نه خدماتى.

مسابقات اسب‌دوانى و تيراندازى‌

اسلام هر نوع شرطبندى را كه در آن برد و باخت مالى باشد حرام كرده است، ولى در دو مورد اجازه برد و باخت مالى داده است. زيرا در آن دو مورد هدف‌

[1]. بحارالانوار، ج 79، ص 234، ح 11 و 12.

[2]. ميزان الحكمه، ج 8، ص 3485، باب 3419، ح 17103.