مسئله ارزاق و انواع روزى‌ها

«فَقَسَّمَ بَيْنَهُم مَعايِشَهُم وَوَضَعَهُم مِنَ الدُّنيا مَواضِعَهُم».

ترجمه: پس روزى و وسائل آسايششان را بين آنها تقسيم فرموده و هركس را در دنيا (با حكمت و مصلحت) در مرتبه‌اى (كه سزاوار او دانست از قبيل فقر و غناء و خوشى و بدى و مانند آنها) قرار داد.

شرح: پس از اين كه خداوند موجودات را خلق كرد و درمسير تكامل و هدايت قرار داد، على (عليه السلام) مى‌فرمايد: معيشت‌هاى آنها يعنى آنچه به سببش زندگى را سپرى مى‌كنند، اعم از ارزاق و خيرات و منافع و نعمت‌ها به آنها اعطاء نمود و هريك را به مقتضاى حكمت بالغه و مصلحت كامل در موضعى كه صلاحيت او را داشت نهاد؛ يكى را در فقر يكى را در ثروت، يكى را در عصر و يكى را در يسر، يكى را در سعه و يكى را در تنگى. اين كلام على (عليه السلام) در واقع روح آيه 32 سوره زخرف است كه حضرت جسم، يعنى الفاظ آن را رها كرد و روح را قبض نموده است. خداوند در اين آيه مى‌فرمايد: «نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُم مَعيِشَتَهُم فِى الحَيوة الدُّنيا وَرَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ‌