اسم الکتاب : اخلاق اسلامى در نهج البلاغه( خطبه متقين) المؤلف : مكارم شيرازى، ناصر الجزء : 1 صفحة : 339
14- عفّت نفس
14- وَ انْفُسُهُم عَفيفَةٌ
ترجمه: و ارواحشان عفيف و پاك است.
***
شرح: در سير بحث به صفت چهاردهم كه عفّت نفس آنهاباشد مىرسيم، براى روشن شدن
حقيقت عفّت ابتدا به سراغ معناى لغوى آن مىرويم و سپس به بحث اخلاقى مىپردازيم و
بعد از آن رواياتى را كه در اين زمينه وارد شده است نقل مىكنيم.
معناى لغوى عفّت
از نظر لغت «عفّت» از عُفَّه و عُفافَه (باقيمانده چيزى) گرفته شده، و به معنى
اقتصار و قناعت كردن بر تناول شىء قليل و مختصر است، كه باقيمانده از چيزى است.
سپس معنى از اين فراتر رفته و راغب در مفردات گويد: «العفَّةُ حُصول حالة لِلنَّفس تمتَنع بها عن غلبة الشهوة»[1]: «عفت حاصل شدن
حالتى براى نفس است