4 و 5- چشم و گوش حق‌بين و حق‌شنو

4. غَضّوا أبصارَهم عمّا حرّمَ اللهُ عليهم 5. ووَقَفوُا اسْماعَهُمْ على العلم النّافع لهم.

ترجمه: چشمان خويش را از آنچه خداوند بر آنها حرام كرده فرو مى‌گيرند و نظر را كوتاه مى‌كنند و گوش‌هاى خود را وقف شنيدن علم و دانش سودمند مى‌سازند.

شرح: در ادامه بحث به صفت چهارم و پنجم پرهيزكاران مى‌رسيم كه چشم‌هايشان را از آنچه حرام است مى‌پوشانند و گوش‌هايشان را هم وقف علوم و دانش‌هايى مى‌كنند كه به حال آنها نافع و سودمند باشد از سخنان بيهوده كه موجب خشم خدا و رسول است، دورى مى‌گزنند، چنان كه قرآن در مقام توصيف آنها مى‌فرمايد: «الّذينَهُم عَن اللَّغْو مُعْرضُونَ» [1]: «آنها كسانى هستند كه از لغو اعراض مى‌كنند» «وَاذا سَمِعوُا اللَّغْوَ اعْرَضوا عنه» [2]: «و زمانى كه لغو را مى‌شنوند از آن اعراض مى‌كنند».

[1].- سوره مؤمنون، آيه 3.

[2]. سوره قصص، آيه 55.