2

استثنائات‌

سؤال 408. دخترى 23 ساله و داراى مدرك تحصيلى ليسانس هستم، مدّت يك سال است فارغ‌التّحصيل شده‌ام و به علّت نيافتن شغل مناسب در خانه به سر مى‌برم. از زمانى كه به خاطر دارم مادرم به دلايلى، كه براى هيچ فرد عاقلى قابل قبول نيست، خواستگارانم را جواب مى‌كند، حتّى بدون اين كه من يا پدرم اطّلاع داشته باشيم. در آن زمان چون مشغول به تحصيل بودم و خود نيز تمايلى به ازدواج نداشتم، اين امر چندان برايم مهم نبود، ولى حالا كه تصميم به ازدواج با شخص مؤمن و متعهّدى، كه پسر عمّه‌ام نيز مى‌باشد، گرفته‌ام مخالفت غير منطقى و اخلاق ناسازگار مادرم برايم مشكل‌ساز شده است. جوان مورد نظر كه به همراه خانواده‌اش از من خواستگارى كرده، از هر جهت مورد اطمينان و قابل قبول تمامى كسانى است كه او را مى‌شناسند، و از آن جا كه پدرم تحت نفوذ مادرم مى‌باشد با حرف ايشان مخالفت نمى‌كند، آيا در چنين صورتى اجازه والدين شرط است؟

جواب: در صورتى كه خواستگار، از نظر دينى و جهات اجتماعى، كفو و هم‌شأن بوده باشد، مخالفت پدر ضررى ندارد و رضايت مادر نيز شرط نمى‌باشد.

سؤال 409. در رساله جنابعالى آمده: «اگر دختر عاقله بالغه رشيده نياز به شوهر