پيشگفتار

بسم‌اللّه الرحمّن الرّحيم‌

سپاس خداوندى كه انسان را نهاد و فطرتى پاك عطا فرمود تا همواره در جستجوى حق باشد و هيچ‌گاه از توفيق هدايت محروم نساخت و بعضى از بندگان پاكش را يكى پس از ديگرى مُرشد آدميان ساخت و بهترين آنان محمد امين صلى الله عليه و آله را بزرگ‌ترين معلّم اخلاق و خاتم رسولان قرار داد، رسول رحمت كه دو امانت به يادگار گذاشت، اوّل قرآن مجيد و دوم تمام كننده نعمت الهى يعنى ولايت مولى الموحدين، اميرمؤمنان، اسداللَّه الغالب، على ابن ابى‌طالب عليه السلام و دو سيّد جوانان اهل بهشت حضرت امام حسن و امام حسين عليهما السلام و نه تن از اولاد امام حسين عليهم السلام؛ آنان كه پاكترين پاكان و از نسل زهراى اطهر عليها السلام هستند.

خدايى كه هيچ‌گاه انسان را تنها نگذارد و از آغاز غيبت مهدى فاطمه عليه السلام با اشاره حضرتش هدايت بشر را بر عهده فقها گذاشت، همان فقهاى وارسته‌اى كه عمر خود را وقف راه خدا كردند.

بشريّت هميشه مُحتاج تعاليم حَقّه الهى بوده، تا بتواند به آرامش برسد و مسير تكامل را طى نمايد و امروز پيمودن اين راه فقط در پرتو فقه شيعى ممكن است و آنان كه از پرتو فقاهت دور شدند، در ظلمت دنيا اسير شيطان و شيطان‌صفتان گشته، دنيا و آخرت خود را تباه شده ديدند.