را كافى دانسته‌اند:

الف) آيا توافق طرفين به عنوان صيغه عقد قابل قبول است؟

جواب: توافق طرفين كافى نيست.

ب) همين كه طرفين ادّعاى اجراى صيغه عقد نمايند براى ايجاد شبهه كافى است، يا بايد صحّت آن بررسى و اثبات شود؟

جواب: چنانچه احتمال دهيم ادّعاى آنها راست باشد، بايد حمل بر صحّت كرد.

ج) آيا در مسأله فوق حدوث شبهه، فقط موجب برائت از حدّ است، يا تعزير را نيز منتفى مى‌سازد؟

جواب: در فرض بالا حدّ و تعزير هر دو ساقط مى‌شود.

د) بر فرض احصان مرد، حكم چيست؟

جواب: احصان مرد تفاوتى ايجاد نمى‌كند.

ه) آيا ازدواج آن دو با يكديگر بلامانع است؟

جواب: آنها مى‌توانند با هم ازدواج كنند.

و) آيا در فرض بكارت و عدم آن، حكم متفاوت است؟

جواب: تفاوتى نمى‌كند.