كوتاه كردن دست‌هاى آلوده‌

اشتباه نشود معناى اتحاد اين نيست كه يك دسته، حقوق دسته ديگر را زير پا بگذارد و آن دسته هم در برابر اين ظلم خاموش بنشيند. اين از انصاف دور است كه اگر مظلومى مطالبه حق خود كند و تقاضاى اجراى اصول عدالت نمايد به او گفته شود تو دارى تفرقه اندازى مى‌كنى!

در چنين موردى وظيفه ديگران اين است كه ادعاى او را مورد بررسى قرار دهند، اگر راست مى‌گويد به يارى او بشتابند و اگر خلاف مى‌گويد او را به اشتباه خود واقف ساخته، و قانع كنند، و اگر در طريق اشتباه خود اصرار مى‌ورزند از طريق نصيحت دوستانه و «مجادله نيكو» آن طور كه يك رفيق مهربان درباره دوست خود انجام مى‌دهد، او را متوجه سازند؛ نه اينكه فحش و دشنام به هم بگويند و نسبتهاى ناروا به يكديگر بدهند، و آتش عداوت و دشمنى را ميان خود برافروزند. همان آتشى كه هر دو طرف، هيزم آن خواهند بود و در آن خواهند سوخت؛ و در نتيجه بيگانگان، آنها را همچون لقمه چرب و شيرينى بلعيده و يا همچون غنيمت بى دردسرى به چپاول خواهند پرداخت!

امروز همه مسلمانان- حتى افراد گنگ و كر!- مى‌دانند كه در هر منطقه‌اى از مناطق اسلامى يكى از اژدِهاهاى استعمار غربى دهان باز كرده كه آن منطقه و آنچه در آن است را بلعد، آيا احساس همين موضوع، براى اتحاد مسلمين، و بر افروختن شعله‌هاى غيرت و حماسه در كانون دلهاى آنها كافى نيست؟

آيا شدت آن همه دردها، نبايد آنها را به سوى اتحاد و از بين بردن كينه‌ها و حسدها دعوت كند؟ از قديم گفته‌اند:

«عِنْدَ الشَّدائِدِ تَذْهَبُ الأَحْقادُ

؛ هنگام هجوم مشكلات كينه‌ها فراموش مى‌شود!».

چگونه ممكن است مسلمانى به فكر استعمار و استثمار برادر مسلمان خود بيافتد، مگر هر دو از همان روزهاى نخست كه نياكان آنها در اين سرزمينها مى‌زيستند با يكديگر شريك نبوده‌اند؟