مؤمن الطاق: خداوند در يك آيه قرآن ما را از تمام اين كتابهاى تو بى نياز ساخته است! آنجا كه مى‌فرمايد: «يَا أَيُّهَا النَّبِىُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ»؛ اى پيامبر! هر زمان خواستيد زنان را طلاق دهيد در زمان عدّه، (كه از عادت ماهانه پاك شدند) آنها را طلاق گوييد، و حساب عدّه را نگه داريد. [1]

ابوحنيفه: آيا از دوستت جعفر بن محمّد چيزى درباره اين مسأله سؤال كرده‌اى كه اگر گاوى از دريا خارج گردد گوشت آن حلال است يا نه؟!

مؤمن الطاق: بله، او به ما فرموده: هر حيوانى كه فلس داشته باشد آن را بخور، خواه شتر باشد يا گاو و هر چه فلس ندارد حرام است‌ [2] و تزكيه ماهى به اين است كه در خارج آب بميرد. [3]

خوراكى‌ها و آشاميدنى‌هاى حلال و حرام‌

حيوانات روى هم رفته سه دسته‌اند: حيوانات زمينى، آبى و هوايى (پرندگان) و هر يك حكمى دارند.

همان‌طور كه اشاره شد تمام حيوانات دريايى حرامند به استثناى ماهى فلس‌دار، تخم اين حيوانات هم تابع آنهاست، يعنى در هر مورد گوشت آنها حلال باشد تخم آنها نيز حلال است و در هر مورد حرام باشد حرام.

اما از حيوانات زمينى فقط اين چند نوع حلال گوشت مى‌باشد: شتر، گاو، گوسفند، گاو وحشى، قوچ كوهى، آهو، گورخر، ولى گوشت اسب و استر و الاغ‌

[1]. سوره طلاق، آيه 1

[2]. گويا ابوحنيفه مى‌خواست با فرض چنين مسأله عجيبى دست و پاى «مؤمن الطاق» را كه مى‌گفت ما قواعدكليه‌اى از قرآن مجيد و روايات اهل بيت عليهم السلام در دست داريم كه پاسخ به تمام فروعى كه اتّفاق مى‌افتد مى‌دهد، ببندد. ولى او فوراً يك قاعده كلى درباره حيوانات دريايى كه از امام صادق عليه السلام شنيده بود ذكر نمود و پاسخ او را به نحو جالبى داد

[3]. الاختصاص، ص 206؛ رجال كشى، ج 2، ص 681، ح 718؛ بحارالانوار، ج 47، ص 409، ح 12 و در همه اينها به جاى (مؤمن الطاق) (حريز) آمده است‌