اين موضوع نيز قابل انكار نيست كه غرايز طبيعى را نمى‌توان از بين برد (و نبايد هم از بين برد) [1] تنها مى‌توان جريان آنها را تغيير داد.

بنابراين راه صحيح براى مبارزه با مفاسد اجتماعى اين است كه غرايز انسان و نيازمندى‌هاى روحى و جسمى او را درست بشناسيم و آنها را به طور معقول اشباع نماييم.

بديهى است هر گونه اشتباه و گمراهى در اين قسمت سرانجام منجر به يك فساد و بحران اجتماعى خواهد گرديد.

بد نيست براى روشن شدن اين واقعيت، يك مثال بزنيم:

انسان پس از يك رشته فعاليت مداوم و يكنواخت و كار خسته كننده نيازمند تفريح و سرگرمى و تنوع است.

تفريح و تنوع، حكم روغنكارى اعصاب خسته، و گردگيرى روح‌هاى پژمرده را دارد، و بدون آن، روح، نشاط خود را از دست مى‌دهد و يك حال عصبانيّت و ستيزه جويى و عصيان جانشين آن مى‌گردد.

بنابراين، مسأله سرگرمى و تفريح صورت يك ضرورت اجتماعى را پيدا مى‌كند كه نسبت مستقيم با مقدار فعاليتهاى زندگى دارد.

حال اگر اين سرگرمى و تفريح از طريق سالم و مشروع تأمين نگردد و به اين نيازمندى طبيعى از طريق صحيح پاسخ نگوييم افراد به سوى سرگرمى‌هاى غلط و گمراه كننده جذب خواهند شد و منظور خود را از آن راهها تأمين خواهند نمود.

مشكل جنسى جوانان‌

اكنون اين اصل كلى را درباره «غريزه جنسى» كه به عقيده بسيارى از

[1]. زيرا چنين اقدامى عاقلانه نيست و اين كار يك نوع مبارزه با قانون آفرينش است‌