[زُور:]

«فَقَدْ جآؤُ ظُلْماً وَ زُوراً»

«زُور» (بر وزن كور) در اصل از «زَور» (بر وزن غَور) به معناى انحناء قسمت بالاى سينه، گرفته شده، سپس به هر چيز كه از حدّ وسط متمايل شود، اطلاق گرديده، و به معناى منحرف شدن نيز آمده است. و از آنجا كه سخن دروغ و باطل انحراف از حق دارد، به آن «زور» مى‌گويند، و نيز به همين دليل اين واژه به‌ «بت» نيز اطلاق مى‌شود. [1]

[زور:]

«حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقابِرَ»

«زَوَر» (بر وزن سفر) به معناى كج شدن قسمت بالاى سينه است. [2]

[زَهَقَ:]

«الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ»

«زَهَقَ» از مادّه‌ «زُهُوق» به معناى اضمحلال، هلاك و نابودى است، و «زهوق» (بر وزن قبول) به معناى چيزى است كه به طور كامل محو و نابود مى‌شود. [3]

[زَيتون:]

«وَ الزَّيْتُونَ وَ النَّخيلَ»

«زَيتون»، هم، نام آن درخت مخصوص‌

[1]. فرقان، آيه 4 (ج 15، ص 33)؛ مجادله، آيه 2 (ج 23، ص 424)

[2]. تكاثر، آيه 2 (ج 27، ص 301)

[3]. اسراء، آيه 81 (ج 12، ص 253)