عَنْ ضَمآئِرِنا، وَاثْبِتِ الْحَقَّ فى‌ سَرآئِرِنا، فَانَّ الشُّكوُكَ وَالظُّنُونَ لَواقِحُ‌

و درون ما نابود كن، و حق را در باطن و ضمير ما ثابت گردان، چرا كه ترديدها و گمانها منشأ

الْفِتَنِ، وَمُكَدِّرَةٌ لِصَفْوِ الْمَنايِحِ وَالْمِنَنِ، اللَّهُمَّ احْمِلْنا فى‌ سُفُنِ نَجاتِكَ،

فتنه‌ها و تيره كننده بخشش‌ها و نيكى‌هاى پاكند، خدايا ما را به كشتى نجاتت درآور

وَمَتِّعْنا بِلَذيذِ مُناجاتِكَ، وَ اوْرِدْنا حِياضَ حُبِّكَ، وَاذِقْنا حَلاوَةَ وُدِّكَ‌

و از لذّت مناجاتت بهره‌مند ساز، و در درياى محبّتت وارد كن، و شيرينى محبّت و نزديكيت را به‌

وَقُرْبِكَ، وَاجْعَلْ جِهادَنا فيكَ، و هَمَّنا فى‌ طاعَتِكَ، وَاخْلِصْ نِيَّاتِنا فى‌

ما بچشان، و كوشش و تلاشمان را در راه خودت و همتمان را در بندگيت قرار ده، و نيّت‌هاى ما را در تعامل با خودت‌

مُعامَلَتِكَ، فَانَّا بِكَ وَلَكَ، وَ لاوَسيلَةَ لَنا الَيْكَ الَّا انْتَ، الهى‌ اجْعَلْنى‌ مِنَ‌

خالص گردان، چرا كه ما با تو و از آنِ توييم، و براى رسيدن به درگاهت وسيله‌اى جز تو نداريم، اى معبود من، مرا از

الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيارِ، وَالْحِقْنى‌ بِالصَّالِحينَ الْأَبْرارِ، السَّابِقينَ الىَ‌

برگزيدگان از نيكان قرار ده، و به شايستگان از نيكوكاران ملحق كن، همانانى كه به برترين خصلت‌ها

الْمَكْرُماتِ، الْمُسارِعينَ الىَ الْخَيْراتِ، الْعامِلينَ لِلْباقِياتِ الصَّالِحاتِ،

سبقت گيرنده، و به نيكى‌ها شتابنده و به كارهاى نيك ماندگار عمل كننده‌

السَّاعينَ الى‌ رَفيعِ الدَّرَجاتِ، انَّكَ عَلى‌ كُلِّ شَىْ‌ءٍ قَديرٌ، وَبِالْإِجابَةِ

و به سوى بالاترين درجات، تلاش كننده‌اند، كه به يقين تو بر هر كار توانا و به اجابت (خواست بندگان)

جَديرٌ، بِرَحْمَتِكَ ياارْحَمَ الرَّاحِمينَ. [1]

شايسته‌اى، به مهربانيت اى مهربان‌ترين مهربانان.

8- مناجات المريدين‌

(خداجويان)

راز و نياز كسانى است كه فقط آهنگ او دارند و دلبسته او مى‌باشند؛ جز از آبشخور زلال لطف او سيراب نشوند و جز از مناجات با او لذّت نبرند؛ همه شوقشان به جانب حق، و همه دلدادگيشان به حضرت احديّت است.

[1]. بحارالانوار، جلد 91، صفحه 147.